 |
เส้นทางก่อนเป็นโค้ช |
| โดย อาจารย์ปกรณ์ วงศ์รัตนพิบูลย์ |
|
 |
| |
ผมมีความสุขมากที่ปัจจุบันได้ใช้บทบาทการเป็นโค้ชมากขึ้น ในหลายๆกรณีที่เกิดขึ้นกับผมๆไม่ว่าจะเป็นชีวิตส่วนตัว, ครอบครัว, อาชีพการงาน และการดำเนินชีวิต เพราะผมมั่นใจว่า การเรียนรู้และเข้าใจบทบาทของการเป็นโค้ชที่แท้จริงนั้น จะทำให้เรามีความสุขกับตัวเองมากขึ้น ผลงานก็จะมีประสิทธิผลเพิ่มขึ้น ดังนั้นทุกวันนี้ผมจะพัฒนาตัวเองให้เป็นโค้ชที่ดียิ่งๆขึ้นไปอีกครับ |
| |
|
| |
 |
พฤติกรรมในวัยเด็ก
: ชอบฟังผู้ใหญ่คุยกัน คุณแม่เล่าให้ฟังว่าตอนเป็นเด็กๆ ผมชอบนั่งอยู่ในวงสนทนาผู้ใหญ่ และนั่งอยู่ได้นานๆ ไม่รู้ฟังอะไร
: โค้ชต้องฟังผู้อื่นอย่างตั้งใจ และให้ความสำคัญกับผู้พูด |
|
| |
|
เรื่องที่ชอบปฏิบัติโดยปกติ
: ชอบแก้ปัญหาให้กับผู้อื่น (ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน) มีคนชอบมาขอคำปรึกษาผมเวลาที่เขามีปัญหา สมัยก่อนก็ให้แนวความคิดของตัวเองไปตามประสาวัยรุ่น แต่ก็ทำด้วยความเต็มใจ หลายคนรู้สึกดีใจที่ได้คุยกับผม ถึงแม้บางปัญหาจะแก้ไม่ได้ก็ตาม
: โค้ช ทำให้ผู้อื่นแก้ปัญหาได้ด้วยตัวเขาเอง เอาใจใส่กับปัญหาของผู้อื่น |
|
| |
|
โค้ชชิ่งผู้อื่นโดยไม่รู้ตัว
: ผมเป็นคนค่อนข้างมองโลกในแง่ดี จึงมองเห็นปัญหาเป็นเรื่องท้าทาย ถ้าเอาชนะไปได้ จึงมีมุมมองเป็นทางบวกในหลายๆเรื่อง กรณีที่มีคนคิดลบ ผมก็จะถามว่าคิดแบบนี้ได้หรือไม่? ไม่ได้แย้งเขาแต่ถามเพราะเราคิดแบบนี้ ถ้าเป็นเพื่อนกัน เขาก็จะลองเปลี่ยนความคิดของตัวเองใหม่ และก็แก้ไขปัญหาได้จริงๆ เราก็รู้สึกมีความสุขที่ได้คุยกัน มารู้อีกทีก็เข้าใจได้ว่าเราโค้ชชิ่งเขาไปแล้วโดยเราไม่รู้ตัวเองเลย
: โค้ชกระตุ้นให้ผู้อื่นมีทางเลือกของตัวเอง และเปลี่ยนความคิดใหม่ด้วยตัวของเขาเอง บังคับไม่ได้ |
|
| |
ปัจจุบันผมได้พัฒนาตัวเองเพื่อเป็นโค้ชที่ดี สามารถให้พลังผู้อื่นและกระตุ้นให้อยากเปลี่ยนแปลงด้วยตัวเอง โดยการใช้กระบวนการและเทคนิคต่างๆ ที่ผมศึกษามา และลงมือปฏิบัติด้วยตัวเอง มากว่า 3 ปี ผ่านการเป็นโค้ชให้กับผู้อื่นมากมายทั้ง Group Coaching, 1:1 Coaching, On-The-Job Coaching และ Life Coach (โค้ชชิ่งตัวเอง) จึงอยากนำประสบการณ์ที่มีมาแลกเปลี่ยนกับทุกๆท่าน ผ่านทาง กรณีศึกษา ที่เกิดขึ้นจริง กับสิ่งที่ผมได้ไปดำเนินการโค้ชชิ่ง (Coaching) ผมทำอย่างไร และเกิดอะไรขึ้นบ้าง เพื่อให้ท่านสามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้กับตัวเอง ตามความสะดวกของแต่ละบุคคลครับ |
| |
| |
|
| |
| |
