วันนี้สนุกๆกับแนวคิดของตัวเองครับ (ขำๆ)

   ผมรู้สึกว่าตัวเองได้หล่อหลอมคุณสมบัติของโค้ชภายในตัวเองมาตั้งแต่เด็กแล้ว ตัวอย่างเช่น

คุณพ่อตั้งชื่อให้ว่า ด.ช.ปกรณ์ ซึ่งแปลว่า ตำรา หนังสือ โค้ชต้องรักการเรียนรู้ ถ้าไม่รู้คงโค้ชคนอื่นไม่ได้

เพื่อนตั้งแต่ ประถม มัธยม ยกให้เป็นหัวหน้า เพื่อให้คอยช่วยเหลือพวกเขาจากอาจารย์ โค้ชคอยกระตุ้นให้เขาทำงานส่งอาจารย์ เพราะอาจารย์สั่งเรามาให้รวบรวมส่ง

เล่นกีฬาบาสตั้งแต่เด็ก จนได้เป็นโค้ชทีมบาสหญิง ตอนเรียนวิศวะแล้วได้แชมป์ โค้ชช่วยให้ผู้อื่นประสบความด้วยตัวเขาเอง

เรียนวิศวะ ทำให้คิดเป็นหลักการ กระบวนการ และใช้เครื่องมือโค้ชใน style ของผมใช้เครื่องมือประกอบการโค้ชครับ

ตอนทำางานคุมทีมขายและบริหารงานขายผ่านทีมงาน ขายสู้พนักงานขายไม่ได้เลย แต่พนักงานเชื่อในสิ่งที่พูด โค้ชไม่ต้องเก่งกว่าโค้ชชี่แต่สามารถช่วยโค้ชชี่ให้ใช้ความเก่งของตัวเองได้เต็มที่

เริ่มต้นเป็นวิทยากร ก็เลือกแนวการสอนแบบ Training & Group Coaching เพื่อให้ผู้เรียนเปลี่ยนเอง โค้ชทำให้โค้ชชี่เกิดการเปลี่ยนแปลงด้วยตัวเอง



   ตอนนี้เป็นโค้ชมืออาชีพแล้ว เพิ่งรู้ตัวว่าเส้นทางของเราฝึกฝนการเป็นโค้ชตลอดมาเลยนะเนี่ย

   ความรักในการเป็นโค้ชน่าจะมาจากการเป็นโค้ชแบบไม่มีรูปแบบมาก่อนแน่เลย สนุกๆ ขำๆ วันสุข (ศุกร์) ครับ