ผมสร้างกรอบความคิด (Mindset) ของการเป็นโค้ชให้กับตัวเอง เพื่อให้สามารถดำเนินการโค้ชได้อย่างเป็นธรรมชาติ และเกิดเป็นประโยชน์กับโค้ชชี่มากที่สุด! กรอบความคิด (Mindset) ที่เป็นความเชื่อในเชิงพฤติกรรมการโค้ชของผม คือ โค้ช...เป็นเพียงกระจกเงา ให้โค้ชชี่สะท้อนตัวเอง : ผมในฐานะโค้ชไม่ได้สะท้อนโค้ชชี่โดยตรง แต่ให้โค้ชชี่เป็นผู้มองเห็นตัวเอง ด้วยตัวของเขาเอง ซึ่งโค้ชไม่ได้รู้ความคิดของเขาแต่อย่างไร! โค้ช...ช่วยทำให้โค้ชชี่ออกจากจุดที่เป็นอยู่ แล้วมีวิธีการไปสู่เป้าหมาย : กระบวนการโค้ช ไม่ได้ทำให้โค้ชชี่บรรลุเป้าหมายทันที แต่ทำให้โค้ชชี่เกิดความเปลี่ยนแปลงด้วยความเต็มใจ แล้วค้นหาวิธีการไปสู่เป้าหมายของตัวเอง โค้ช...ฟังเพื่อเข้าใจความเป็นตัวตนของโค้ชชี่ : การฟังของโค้ชมีความสำคัญมาก เพราะไม่สรุปสิ่งที่ฟังทันที แต่ใช้คำถาม เพื่อให้โค้ชชี่สรุปเรื่องราวของตนเอง โดยที่โค้ชเพียงเข้าใจ แต่ไม่ได้ตัดสินแต่อย่างใด โค้ช...ใช้คำถามเพื่อรับฟังสิ่งที่โค้ชชี่พูด : การใช้คำถามของโค้ช ไม่ได้มีเจตนาที่ต้องการคำตอบใดๆทั้งสิ้น เพียงแค่เตรียมตัวรับฟังสิ่งที่โค้ชชี่พูด เพื่อเข้าใจโค้ชชี่ ดังนั้น จึงไม่ใช้คำถามที่ต้องการคำตอบ แต่เป็นคำถามที่กระตุ้นโค้ชชี่มีอิสระ ที่จะคิดด้วยตนเอง โค้ช...ใช้สติของตัวเองอยู่กับปัจจุบันร่วมกับโค้ชชี่ : ถ้าโค้ชมีสติอยู่กับปัจจุบัน ก็จะได้ยินและเข้าใจโค้ชชี่มากขึ้น และจะทำให้โค้ชชี่มีสติอยู่กับปัจจุบันด้วยเช่นกัน ไม่คิดถึงอดีต และไม่กังวลอนาคต ทำให้โค้ชชี่มีแนวทางที่ดีขึ้นทันที โค้ช...มองเห็นคุณค่าในตัวโค้ชชี่เสมอ ในทุกเรื่องราว : โค้ชจะให้ความสำคัญกับคุณค่าที่ซ่อนอยู่ในคำพูดของโค้ชชี่ โค้ชจะชวนคุยในเรื่องคุณค่า มากกว่าข้อจำกัด ทำให้โค้ชชี่มีความเชื่อมั่นในศักยภาพของตนเอง
การสร้างกรอบความคิด (Mindset) ของการเป็นโค้ชให้กับตัวเอง 
8 มิ.ย. 60
โค้ชปกรณ์ 
